Author: iwabogdani

Trandafir Simpetru, Romania

Posted on August 2, 2024 by - ARTICLE, MEMBERS, PUBLICATIONS

Trandafir Simpetru  Biography  The poet Trandafir Sîmpetru is a prestigious literary figure both locally, in Romania as well internationally. He has been writing poetry since he was 14 years old and right now he has published over 42 books of poetry and novels, numerous collaborated anthologies, locally and internationally. He holds prestigious awards intrnationally and in Romania he holds the most important award called “The Union of Romanian Writers Prize”. Trandafir Sîmpetru is not just a poet and novelist, as well a highly appreciated editor and publicist, being involved lately in promoting the Romanian talents locally and globally. In terms of poetry writing, his literary pen can be described as being exquisitely nostalgic-erotic, making use of a powerful suave sensuality, moving between temptation and ardent sensory desires. This ardent poet likes to describe the nature in all its forms, as a beautiful painting, his poetic language contains a special colour, its lyrical composition is balanced and harmonious, flowing as a beautiful serenade. Trandafir Sîmpetu is a profound artist, whose name deserves to be among the global poetic stars. – President of WORLD ACADEMY LITERATURE – President of WORLD POETS ASSOCIATION -Director of the Liric graph Romania Publishing House -Director Grai Romanesc, PLATFORM for literature, art and poetry -President of the World Meeting of Romanian Poets -Senator of the Word of Union Poets -Winner of the FESTIVAL “Ada Merini,, Italy -Winner of the FESTIVAL “Voice of poets,, Italy -Winner of the FESTIVAL “CITTA ‘DEL GALATEO,, Italy -Winner of the FESTIVAL “Maidan,, Serbia -Winner of the FESTIVAL “DIVINE WOMAN,, Serbia -Winner of the KIBATEC FESTIVAL from Izmir, Turkey -Winner of the FESTIVAL “HRISTO BOTEV,, from Bulgaria -Winner of the FESTIVAL, GREEN PLANET, from the New Zeiland -Winner of the FESTIVAL , DREAMS FULFILLED, FROM THE UNITED -Winner of the FESTIVAL , SOUL OF POET, from Mexico -Winner of the FESTIVAL ,, WORLD PEACE, from The Republic of Macedonia -Winner of the FESTIVAL , , NATIVE PLACES , from the Republic of France -Winner of the FESTIVAL ,, HISTORY OF STONE, from Greece -Winner of the FESTIVAL , YOUNG HOPES, from Poland -Winner of the FESTIVAL , DUST OF THE WORLD , from Paraguay -Winner of the FESTIVAL , SUN OF THE SOUL , from Brazil -Winner of the FESTIVAL ,, THE POET’S FOREST, FROM FRANCE -Winner of the FESTIVAL , SOUL ALONE , from Albania -Member of the State University of the Republic of Moldova -The first Romanian poet decorated by the ambassador of the Republic of Iraq in Belgrade! – Proposed for the Nobel Prize of WORLD POETS ASSOCIATION ! – President of the FESTIVAL, “THE WORLD POETRY CHAMPIONSHIP” – President of the FESTIVAL, THE EUROPEAN POETRY CHAMPIONSHIP, – Winner of over 70 international awards!   When…   Beloved, whenyou’re coming trembling while you’re approaching me with the nightingale smile with the fear of the lightning from the heights, when you’re stepping in my dreams on your knees, when you’re begging and pleading, whilemy indifference is broken towards the walls, whenyour illusion is gone, whenyour joy is cast away, whenit has been given to you thelife of the one who will be no more, then… you are walking on the other pathway, alone… the other one remains just here…

Signs   For you, my beloved, one blank page has remained, like a boundless desert where tropical winds write its own signs, not being able to comprehend howwe are fleeing away from the suffering, how we are looking for the momentum without its contour, shapelessly while on the edge of the world I cannot hear itsfootsteps.   Is the woman who cannot come? Could be the night which is waiting for me?   One blank page has remained for me, large as an ocean shore… on which an anxious flash vision has just passed.   I Am Telling You…   Honey, I am telling you, My days are wasted on the roads, I have been looking for you among words, the solstice comes and spreads out its snows between our loves…   And you…. You keep waiting for me… But I am not coming back… The night carries coldness and silences. How the wind is blowing on the shore on which I have remained!…   Closer and closer, thesea’s somber bell has been tossing and you are calling me with your earth’s words to the place where you can ask me to arrive, andthe moment I am able to reach, I shall kneel again inside your blue eyes.   Ohhh… how the wind blows on the cold coast!  

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

Nihad Aliyev, Azerbaijan Member of IWA Bogdani

Posted on August 2, 2024 by - ANËTARËT, ARTICLE

Me Nihad Aliyev, was born in 25th of august of 1986 year in Geychay district of Azerbaijan Republic. I am a portraitist. I have got great successes in Azerbaijan Republic and in 38 foreign countries: Turkey, Ukraine, Hungary, Russia, Slovakia, Croatia, Pakistan, Iraq, Syria, Italy, Germany, France, Netherlands, Norway, England, Greece, USA (United States of America), India, Algeria, Libya, Egypt, Yemen, Morocco, Qatar, Bangladesh, Philippines, Indonesia, Malaysia, Brazil, Mexica, Costa Rica, Venezuela, Argentina, Chile, Paraguay, Peru, Bhutan, Australia. I was awarded diplomas, certificates of honors, certificates and prizes. I was awarded badge “Ilhamli Azerbaijan” and medal “Khari-Bulbul” by Caucasus Media Public Union. In 2020 year, I was awarded the title of Professional Artist of the Year by the Azerbaijan Project “Caspian Awards 2020” In 2021, I was awarded prize Diamonds of Turkey Awards by the Azerbaijan Project “Diamonds of Turkey Awards 2021” İn 2021 year, for my successful work in art I was awarded media award “Human of the Year” by the decision of the Presidium of the Trade Union of Azerbaijani Mass Media. I am a laureate of the “Golden Brush” award in Azerbaijan. In March of 2021, my art was evaluated by World Academy for Peace and Human Rights and was sent me the certificate. Also was sent me the certificate of ambassador of peace for participating in World Literary Forum for Peace and Human Rights. I am a member of the Union of Artists of Azerbaijan Since October 2021 year, i am a member of Writers Union of North America. In November 2021 year, i was awarded the doctorate certificate of World Art Organization. I am a full member and Academician of International Academy for Literature, Art and Communication In 2023 year i was awarded Heydar Aliyev medal by the decision of the Presidium of the Trade Union of Azerbaijani Mass Media. In 2023 year i was awarded the Caucasus Prize. In 2023 year I was awarded the cup of “Honorary artist of the year” by the decision of the Presidium of the Trade Union of Azerbaijani Mass Media. In 2024 year I was awarded media award “Honorable way of life” by the decision of the Presidium of the Trade Union of Azerbaijani Mass Media. In 2024 year I was awarded award “Master of Fine Arts of the Year” by the decision of the Presidium of the Trade Union of Azerbaijani Mass Media.

 

 

IWA Bogdani boton librin ‘HIRI NË FYT’ te ROBERTO FARINA

Posted on July 18, 2024 by - ARTICLE

PARATHËNIA

Nga Dante Maffia

Përveç motrës së tij Elisabetta dhe disa miq shumë të ngushtë, askush nuk e dinte që Roberto Farina shkroi vargje, prozë, tregime të shkurtra. Ishte një sekret që ai e kultivoi pa u shqetësuar për botimin, pa nxituar për të ndjekur, siç bëjnë pothuajse të gjithë poetë, revista letrare, etj, po ashtu si shtëpitë botuese, kritikët. Ai nuk kërkoi konsensus, i pëlqente të shkruante ndjenjat, mendimet, ankthet e tij dhe gjithçka mbaronte kështu, në heshtjen e fletëve të bardha.

Pas vdekjes ai zgjodhi ta jepte veten me natyralitetin me të cilin vepronte gjithmonë, Elisabetta mblodhi të gjitha letrat e Robertos, e vetëdijshme për sa pasuri kishin ato dhe e bindur që vëllai i saj duhej të dëgjohej. Dhe ai do ta gjejë atë përkujdesje, sepse menjëherë duket qartë, për çdo lexues, shpirti i Robertos është një poezi e lartë dhe e thellë, fryt i një hiri dhe një mallkimi që ishin masa e temperamentit të tij, polet e një mundimi që nuk vdes kurrë.

Roberto e donte botën, miqtë e tij, familjen e tij dhe tregoi se ai ishte gjithmonë i gëzuar dhe i dobishëm, me interesa të shumta, me qëndrime të qeta. Ferrin që ai mbarti brenda nuk e bëri kurrë të peshonte mbi të tjerët dhe zbriti në errësirën e kobshme dhe të ndërlikuar të shpirtit të tij pa rrëfyer kurrkënd dhe pa u ekspozuar. Me hijet llogaritë i  bëri vetë, si një plak (i moshuar) i vjetër që ka kapërcyer shkretëtira të pafundme dhe vuajtje mizore dhe ka arritur një ekuilibër përtej të cilit ka vetëm zbrazëti.

Poezitë e Roberto-s kanë diçka të tmerrshme dhe misterioze, diçka tepër fizike dhe, në të njëjtën kohë, diçka të padiskutueshme, të pakapërcyeshme. Ndonjëherë duken tehe të mprehta të një thike për të sfiduar kuptimin okult të gjërave në një duel, megjithatë ato nuk dënojnë asnjëherë, nuk gjykojnë, nuk e kanë atë mëri të Leopardit që bëhet një ujëmbledhës Manichaean (manicheismo-një fe e formuar nga Màni, teolog i lindur mbretërinë e Parti dhe jetuar në perandorinë sasanide.). Një forcë e fuqishme e dramës së fortë dramatike rrjedh pa ndërprerje dhe shfaqet një siklet që ai bën gjithçka për të zmbrapsur një sëmundje Rimbaudiane që apelon “nostalgji për të mos qenë”. Roberto bërtet, por në bërtitjet e t’ia ai paraqet tragjedi dhe butësi, pothuajse të dy fytyrat e një medalje .

Një paqartësi (të cilën ai vetë e deklaroi në një letër drejtuar një prej profesoreshave të tij) përshkon imazhe dhe metafora, mendime dhe meditime, pothuajse sikur të presë një pritë e një mrekullie, të një Zoti të mëshirshëm të aftë për të zgjidhur, të pavëmendshëm për të, çarjet dhe plagët.

Ardhja e diçkaje?

Nëse i kushtoni vëmendje, shumë aludime të poezisë së Robertos kalojnë në drejtime kontradiktore, sikur të pohojnë dhe pastaj mohojnë, ofrojnë dhe pastaj fshihen, ekzistojnë dhe mos ekzistojnë. Të jenë një trup pa trup, një shpirt pa shpirt dhe të fluturojnë, të fluturojnë deri në arritjen e afrimitetit (përsosjen) me hyjnoren.

Kohë pas kohe, ai duket se ka një kuptim për diçka profetike: ndezje (flakë) që përshkojnë qiellin për ta bërë veten një mish të gjallë të njeriut. Dhe një ankth i shtrënguar i padyshimtë nën çdo varg që edhe kur mbërrin një shigjetë e pashpjegueshme drejtë në qendër të shënjestrës, i frikësohet pasojës.

Disa nga tekstet Roberto i ka shkruar kur ishte akoma adoleshent dhe magjepsja e shkrimeve tek lexuesi lë gjurmët e tija, por edhe në këtë rast nuk është e vështirë të ndjehesh kur ekziston origjinaliteti dhe personalja, kur i ka filtrat estetikë dhe pretendon pjesën e tij. Tepër e thjeshtë për t’u mbështetur në klishe dhe për të insistuar në një lloj poetike që sillet rreth ngjarjeve njerëzore të ngjashme me atë të Robertos. Majakovskij, Jesenin, Silvia Plath …. një listë e gjatë, shumë e gjatë e poetëve dhe artistëve që kanë vendosur ta shkurtojnë fillin e ditëve të tyre. A ja vlen të merret me vlerat sociologjike dhe psikologjike?

Poezia e Robertos është flakërim i përsosur? Apo është rasti të hysh në pasurinë e këtij libri që “i ngjan hijes së një mrekullie të mundshme tashmë të shkuar, tashmë pas nesh, dhe e cila duket se përshkruan një lloj zonë neutral” ? Janë fjalë të Cucchi për Giuseppe Piccoli, një tjetër poet i shkëlqyeshëm i cili, në vitin 1987, ende i ri, vendosi të na linte. Edhe sa për Piccoli, edhe për Roberto Farina fjala ka peshën zbulese: dritë që fryhet dhe shpërndahet, e cila mbërrin thellë në zemrën e lexuesit dhe kthehet lehtë për të kompensuar marramendjen e saj semantike. Këtu dhe atje ne lexojmë referenca, për një dashuri që nuk e dimë mirë nëse dëshpërohet apo është  mizore, ose thjesht keqkuptohet, por është  e rëndësishme, e absolute!

E pakushtëzuar, gjuha rritet më shumë, digjet, projekton “tokën e të humburve”:

 

Pa mbështetur duart tuaja në mure,

ndjeni tokën

përkundja nën këmbët e mia,

do të kem frikë të ndërmarr hapin tjetër.

Unë do të jem shpikësi i dueleve:

Unë do të sfidoj forcën e shkëmbinjve

me brishtësinë time …

Është një citim nga” Heshtja dinake” që është shumë e qartë për t’u interpretuar pas ngjarjes tragjike. Por, por ka dhe kompozime të tjera që japin një sens marramendës, si” Skllav”, në të cilin portreti i Roberto Farina duket se del në raund edhe në pasojat ekzistencial:

Mallkim dhe fatal

instinktivisht rebelues

fshehur nën dëborë në dimër.

Mënyra e qetë dhe bindëse në të cilën ndriçohen simptomat e çuditshme që përjeton poeti i ri ndonjëherë është shqetësuese. Ndonjëherë ato duken se janë pasojat e një magme të pazgjidhur që i ka rrënjët në Trakl ose Stefan George, herë të tjera në ”Vdekjen Sekrete” të Dario Bellezza, dhe një shpërthim ekspresionist përkulet për t’u çorientuar më shumë, deri në atë pikë sa duket se është krijuar për të kundërshtuar rutilimin e paqëndrueshëm të botës dhe duket një parafrazë e paqëndrueshmërisë njerëzore dhe sociale:

Mendimi i përsosur e i errët që në shtizë shpon

mbretin e bardhë

pa hezituar.

i braktisur, i zhveshur

mbi qilimin e madh pa ngjyrë

edhe katundi nuk merr më frymë …

Disa faqe janë fjalë për fjalë vargje të destinuara për t’u përdorur (komponuar) për këngë. Roberto i donte disa shkrimtarë të këngëve, ai luante vetë në një grup, dhe përpjekja për t’u mbështetur në magjinë e muzikës e ka pasur gjithnjë, por edhe në këtë rast ai nuk e bëri  asgjë të të dilte në skenë. Megjithatë, disa nga këto këngë do të meritonin të gjenin një përkthyes të përshtatshëm, për të marrë mesazhin e tij, të  përndjekur  gjithnjë nga dashuria.

Hidhërimi, habi, ekzaltimi, ankthi, terrori, hidhërimi gjejnë një zë pa hipokrizi dhe hezitim. Ai e di se “Ndoshta çfarë / dëshiron është në qiellin e syve të tu” dhe se “Ata meditojnë qarqe koncentrike / Në fund të pellgut”.

Dorian, i cili është teksti i një kënge të shoqëruar me fizarmonikë, është më shumë i ngjashëm me shkrimtarin e De profundis sesa me atë të Portretit të famshëm. “Recitoni me thjeshtësi / Për të qenë vet vetja”, thuhet në mbyllje, është ftesa është nga  ato të dhimbshme, për ato që nënvizojnë, edhe një herë, vetëdijen për një natyrë, për të cilën po mbyllej në vetvete nga  kjo shoqëri e tmerrshme konsumatore me dëlirët dhe ritualet e saj absurde, kotësisë dhe dobësinë së saj. Poema e shkruar më 19 qershor të 1999 shpjegon zemërimin e Robertos i cili më pas e di se si të riorganizojë rrugën e tij dhe të kthehet i qetë, pasi dikush mund të lexojë në ”Bie shi  në shtëpinë tuaj”.

Alternimi i gjendjes shpirtërore nuk është i rrallë, por një lloj ideologjie besnikërie që udhëheq mendimet e poetit dhe udhëzon sjelljen e tij. Ku i lexojmë  tek poezitë “Rifiuto dhe Paris”.

“Në drejtim të karuselit” mësimi i poetëve të mallkuar bëhet më i dukshëm. Prania e Baudelaire dhe Rimbaud kthehet dhe duket se Roberto dëshiron të nënvizojë këtë lidhje (fjalët e tij të fundit që ai do t’i shkruaj në disa faqe të Rimbaud të grisura nga një libër) me shtylla të përtëritjes së poezisë, me këta poetë që nuk dinin dhe nuk donin të heshtnin për askënd dhe asgjë, të bindur se poezia duhet të jetë një larmi absolute, edhe nëse është e pakëndshme:

 

U thash zjarr çfarëdo sistemi pikëmbështetje

dhe prapëse më akuzoni se ende zotërojë

armën e vrasjes.

“Beteja kundër erës, Largimi i shamanit”, por mbi të gjitha “Zgjova diellin dhe Hiri në fyt”, janë tekstet që lënë gjurmë të padiskutueshme. Duket se Roberto, siç kemi thënë si për Pasolinin, përgatiti ekzekutimin e tij dhe mendoi se këtë gjest të fundit do t’i jepte një zotërim botës së brendshme. Por mbase kjo del në dritë në mbikëqyrje. Është e sigurt që poezia e tij kishte një tregti të përditshme me vdekjen. Në aq shumë vargje duket se ai e lustron zonjën e veshur me të zeza dhe e sfidoi atë që t’i jepte përsëri integritetin e sajë, bardhësinë e pastërtinë e tij:

Do të fluturoj ngadalë që askush të mos më dëgjojë

dhe do të shkoj në diell

ndërsa shtrëngoi dhëmbët.

Kush shkruan në këtë mënyrë, kush ka kthjelltësinë e së ardhmes e di që ai nuk mund të ketë jetën e tij. I përket dritës, në krijimin e përjetshëm. Kjo është arsyeja pse Roberto nuk ka vdekur, ai kurrë nuk do të vdesë: poezia është prania e Zotit në mesin tonë, një Zot na bëri mish dhe gjak, një fjalë që është ngulitur në zemër si vlerësim të të pashlyeshmes. Roberto tashmë është në këtë libër që kemi në duar, trupi i tij është ky libër, shpirti i tij në erën e këtyre rrokjeve që nuk do të mbarojnë kurrë.

                                                                          

IWA Bogdani boton librin e MAURIZIO MARTENA – VARGJET E JETËS –

Posted on July 18, 2024 by - ARTICLE

PARATHËNIE

Nga Francesco Perri

Maurizio Martena nuk dëshiron të quhet poet, ndonëse i shkroi këto vargje, ose më mirë këto mendime me synimin për t’i kujtuar fillimisht vetes dhe më pas miqve të tij momentet më delikate të jetës së tij, emocionet e thella të ndjera përballë dashurisë dhe vdekjes, të cilat, të mos harrojmë, për shumë njerëz dhe për poetët ishin e njëjta gjë.

Vargjet dalin nga shpirti dhe fjalët e t’ia janë një distilim fibrilacionesh të përjetuara në rijetimin e ndjenjave që e shoqëruan gjatë këtij udhëtimi ditësh që vazhdojnë të rrokullisen duke kthjelluar të vërtetën.

“Vargjet e jetës” është një libër që e rikthen poezinë në thelbin e vlerës së saj njerëzore. Çfarë tjetër është poezia, në fakt, nëse vetëm “zëri i njeriut” dhe historia e tij e përjetshme janë ekzistenciale? Fjalët, kur janë kaq të vërteta dhe të gërmuara në mish, përmbajnë distilimin e veprimeve dhe dërgojnë një dhuratë dashurie që bëhen brumë jete për këdo që, duke lexuar, është i gatshëm t’i ndajë ato. Është një dhuratë që i lejon Maurizio Martenës të mos qëndrojë indiferent ndaj asnjë ngjarjeje që e përfshin si baba, si bir, si vëlla, si mik, si i dashuruar.

Tek ai ekziston vetëdija se nuk duhet të qëndrojmë kurrë indiferentë ndaj asaj që ndodh përreth, për të parandaluar thatësinë e burimit të jetës. Por e ka edhe vetëdijen se poezia ekziston kudo, e fshehur pas një gjetheje, pas një fryme ere, pas një dallge deti, në fluturimin e një harabeli, në lulet, në lehjen e një qeni. Sepse është një dridhërimë e padukshëm, e cila megjithatë, nëse dëshirohet, shfaqet në bukurinë me çiltërsinë, me të vërtetën e saj.

Dhe Martena diti ta kërkonte këtë shkëndijë, pa e ndjekur, ato pak herë që ndjeu nevojën për të, që të mos ishte kurrë një “mënyrë” për të sintetizuar rrahjet e zemrës, por vetë domosdoshmëria që e shtyu të shkruante. Prandaj këto vargje janë fryt i një përfshirjeje njerëzore në radhë të parë dhe më pas një kujtim i fazave thelbësore të jetës së tij, një mënyrë për të mbajtur gjallë nënën, babanë dhe vëllanë, por edhe thelbin e përjetësimit dhe që mund t’i tregojë lexuesit se çdo histori ka një vlerë shembullore dhe një vlefshmëri të pasur dhe tërheqëse.

Kushdo që e lexon me qetësi këtë tufë “notash”, do të mund të ndjejë se Maurizio ka bërë gjithçka për të zbritur praninë e tij dhe është fokusuar në madhësinë e mesazhit, në mënyrë që zëri i tij të mos mbetet vetëm një klithmë dashurie apo dhimbjeje, por bëhesh edhe bashkësi, zhytje në universalen dhe të pafundmen.

Pafundësia në bujarinë e gjërave të vogla e të mëdha.

E di, dikush do t’ia gjejë të metat, një farë naiviteti shprehës, me disa lëvizje lirike të tepruara, me konsumimin e disa klisheve, por të mos harrojmë që Martena ia del që këtu të ringjallet dhe t’i japë dinjitet “patetikës”, pra një motiv që poezia është kryqëzuar disa herë për praninë e tepruar, madje edhe te poetët e famshëm. Prandaj, duhet lexuar pa u matur shumë, pa u shpifur e përvjedhur në mënyrë të keqe.

I sinqertë dhe i drejtpërdrejtë, pa superstruktura intelektuale, Maurizio Martena përcjell thellë në vargjet e tij ndjenjën praktike të sipërmarrësit që është, por edhe pjekurinë e plotë si një njeri ende i ri, ndonëse i kalitur nga përvoja të shumta njerëzore dhe profesionale. Vështrimi i tij sodit gjërat përtej vezullimit të shfaqjes së tyre papritur. Është një vështrim që kthehet në udhëkryqin e kohërave: e tashmja e çastit kalimtar.

Drita që jeton brenda syve, domethënë shpirtit, përmban kupën qiellore kuptimore dhe mori ëndrrash që shkëlqejnë si yje në materien e errët të së panjohurës dhe të parëndësisë. E armatosur me “mjetet njerëzore” të dashurisë, me të cilat ne i përgjigjemi zhvlerësimit të vdekjes që na pret, pa përjashtim, në qëllimin përfundimtar të udhëtimit, Martena eksploron kompleksitetin hyjnor të realitetit: zbulon kështu se një vizion del nga çdo aspekt, një hipotezë e analizës së thellë, një shteg ndriçues që na fton të ndjekim thirrjen e tij. Edhe qytetet dhe fshatrat (Lecce, Latina, Bassiano… pa përmendur Romën) përmbajnë dhe shpesh fshehin në pamje të parë pasuri të paimagjinueshme historish, dëshmish, gurësh që tregojnë historinë e jetës së shekujve të kaluar.

Poezia është skaji i provës me të cilin pjesërisht mat dhe pjesërisht e lëshon identitetin e saj, kaq racional dhe të strukturuar mirë, përballë zbrazëtirës së pafund të misterit, pafundësisë së hapësirë-kohës.

Prandaj ai thërret së bashku “gurët themelorë” të jetës së tij, për shembull “parimet e shenjta” të familjes: “atmosferën e paraardhësve” që tregon “shtigjet e shpirtit”, ose prejardhja morale që përkthehet nga babai tek i biri. “stafeta e madhe e jetës”. Kjo ndjenjë e zinxhirit të brezave është shumë e fortë te Maurizio Martena, pothuajse si një trashëgimi dashurie që duhet mbajtur gjallë përtej barrierave të vdekjes.

Spektri i madh që shfaqet në filigranin e faqeve është koha, e quajtur edhe “armiku më i madh i njeriut”, pasi me iluzionin e tij të mbrapshtë, ushqen dhe drejton në të vërtetë atë që vetë Leopardi e përcakton si ” të shëmtuar / i aftë që, i fshehur, mbretëron”, si dëm të përbashkët”. Gjithçka është e destinuar të zhduket: për të marrë imazhin emblematik, thjesht të vëzhgojmë.

Por fuqia e poezisë lejon një hakmarrje ndaj “fitores kalimtare” të kohës: në fund ajo do të mposhtet “sepse do të kem / atë që më more” – siç apostrofon Maurizio – para perspektivës së banketit të botës tjetër, në të cilën do të mund të shijojmë përgjithmonë një të mirë të caktuar, të qartë dhe absolute.

E megjithatë, për sa kohë që jemi këtu poshtë, të burgosur brenda përvojës materiale, koha është despotike sovrane:

“Çdo çast që kalon/ ndryshon në mënyrë të padukshme /sigurinë e jetës të gjithkujt.

Ëndrra e pamundur që ndjek kjo poezi me një transport kaq të sinqertë ndjenjash është të mposhtë vdekjen (për shembull, t’i japësh jetë trungut që tani shtrihet i vdekur në breg të detit: “të kem fuqinë hyjnore / të mund ta / mbjellësh përsëri /”dhe duke e ujitur / me dashuri / duke e parë të çelet / duke i dhuruar një jetë të re”), domethënë, duke i bërë gjërat e mbyllura, të përfunduara, të pakthyeshme të kthyeshme dhe përsëri të hapura. Ka dy siguritë: besimi në Zoti (që Martena e shkruan me të gjitha shkronjat e mëdha), me dashurinë e saj amënore dhe të mëshirshme që derdhet mbi botë pavarësisht nga përçmimi i luftërave dhe tragjedive, dhe në çdo rast është më i lartë se mosmirënjohja e pamasë njerëzore; dhe pikërisht dashuria, e cila “është gjithmonë e hapur ndaj lumit të jetës” aq sa vepron si një “ndërmjetës” midis krijesave dhe Krijuesit të tyre të padukshëm.

Të gjitha këto sugjerime kanë mençurinë e menjëhershme të instinktit dhe sensit të shëndoshë; asgjë pretendueses apo e komplikuar, por pikërisht kjo është bukuria dhe mirësia e koleksionit. Kështu, duke mos e rrëmuar rrugën e tij me pengesa të kota e të çuditshme, Martena arrin më lehtë (nëpërmjet rrugës më të shkurtër dhe më të drejtpërdrejtë) atë që shpeshherë u mohohet poetëve të “diplomuar”, me të gjitha grackat e tyre retorike. Dhe kështu ndodh që, në fund të broshurës, lexuesit i mbetet një gjurmë e ndritur dashurie dhe bukurie, një vrull i vogël ngrohtësie njerëzore që do të zbulojë disa nga sekretet e jetës. Nuk është gjë e vogël dhe aq më pak edhe për ata që bëjnë një profesion të përditshëm të vjershërimit.

 

“Menaxhimi i projekteve në ndërmarrjet e vogla dhe të mesme në Kosovë” nga Dr. Venet Shala

Posted on June 28, 2024 by - PUBLICATIONS

Monografie e botuar ne Profesor Venet Shala. Dy mendime te recensenteve

“Menaxhimi i projekteve në ndërmarrjet e vogla dhe të mesme në Kosovë " është një udhërrëfyes i plotë
dhe praktik për të kuptuar dhe zbatuar proceset dhe teknikat e menaxhimit të projekteve në mënyrë
efektive. Ky tekst trajton aspekte thelbësore të menaxhimit të projekteve, duke përfshirë planifikimin,
organizimin, drejtimin dhe kontrollin e burimeve për të arritur qëllimet specifike të projektit. Përmes një
qasjeje sistematike, autori ofron mjete dhe teknika që ndihmojnë menaxherët e projekteve të përballen
me sfidat dhe kompleksitetet që hasen gjatë ciklit jetësor të projektit. Një nga pikat më të forta të këtij
libri është qasja e tij praktike dhe e thjeshtë për t'u ndjekur. Autori përdor shembuj konkretë dhe
studime rastesh për të ilustruar konceptet dhe teknikat e diskutuara, duke e bërë më të lehtë për
lexuesit të kuptojnë dhe zbatojnë materialin në projekte reale. Për më tepër, autori ka bërë një punë të
shkëlqyer në mbulimin e metodologjive të ndryshme të menaxhimit të projekteve. Ky tekst përbëhet
nga pesë pjesë, ku në pjesën e parë autori përcakton qëllimin dhe metodat e hulumtimit. Në pjesën e
dytë përfshin konceptin bashkëkohor të menaxhimit të projekteve, ndërsa në pjesën e tretë autori
fokusohet në karakteristikat e NVM-ve dhe specifikat e menaxhimit të tyre. Në pjesën e katërt autori
paraqet menaxhimin e projekteve tek NVM dhe problemet me të cilat ballafaqohen ndërmarrjet gjatë
menaxhimit të projekteve. Në pjesën e pestë dhe të fundit autori jep disa rekomandime lidhur me
përmirësimin dhe format e mundshme të menaxhimit të projekteve, poashtu edhe rëndësinë e edukimit
të personelit dhe trajnimet për menaxhim të projekteve. Kjo i jep lexuesve një pamje të plotë dhe të
balancuar të opsioneve të ndryshme që kanë në dispozicion për të menaxhuar projektet e tyre.

Prof.Asoc.Dr.Halil Bajrami

“Menaxhimi i projekteve në ndërmarrjet e vogla dhe të mesme në Kosovë” trajton sfidat dhe
vështirësitë e zakonshme që menaxherët e projekteve mund të përballen gjatë punës së tyre. Duke
përfshirë strategji për të menaxhuar ndryshimet e papritura në kërkesat e projektit, problemet me
burimet dhe komunikimin efektiv me palët e interesuara, autori ofron udhëzime të vlefshme për të
hulumturar këto sfida. Teksti "Menaxhimi i projekteve në ndërmarrjet e vogla dhe të mesme në Kosovë"
është një burim i vlefshëm për të gjithë ata që janë të përfshirë në menaxhimin e projekteve, nga
fillestarët deri tek profesionistët me përvojë. Me një përmbajtje të pasur dhe të strukturuar mirë, ky
material ofron një udhëzues gjithëpërfshirës për të gjitha aspektet e menaxhimit të projekteve. Qasja e
tij praktike dhe shembujt konkretë e bëjnë këtë dokument një mjet të pazëvendësueshëm për këdo që
dëshiron të përmirësojë aftësitë e tyre në menaxhimin e projekteve dhe të sigurojë suksesin e
projekteve të tyre, sidomos në menaxhimin e projketeve në ndërmarrjet e vogla dhe të mesme. Ky
material prezanton konceptet bashkëkohore të menaxhimit të projekteve që përpos studentëve të
ekonomisë, teksti u dedikohet edhe investitorëve, menaxherëve dhe studiuesve me të gjerë të kësaj
fushe, pasi që në ditët e sotme menaxhimi i projekteve është aplikativ në shumë fusha dhe projektet
mund të jenë të llojeve dhe natyrave të ndryshme, siq mund të jenë; projekte për shërbime, projekte
për prodhim, projekte në ndërtimtari, projekte për art, projekte sociale, projekte hulumtuese, projektet
për arsim, projekte për punësim etj. Përfundimisht, "Menaxhimi i projekteve në ndërmarrjet e vogla dhe
të mesme në Kosovë" është një lexim i domosdoshëm për menaxherët e projekteve dhe për këdo që
dëshiron të kuptojë dhe të zbatojë parimet e menaxhimit të projekteve në mënyrë efektive dhe të
suksesshme.

Prof.Asoc.Dr. Bashkim Bellaqa

Poezi nga Anton Marku

Posted on June 19, 2024 by - ARTICLE

PËLLUMBAT E ZINJ

 

Njëzet e disa vjeç ishim

kur u zgjuam

në të tashmen e atëhershme

Nuk e dinim

se nga kush po i fshihnim sytë

pa i shkruar asnjë letër askujt

Donim të vdisnim

pa u bërë pleq

të deheshim me atë pak

që kishte mbetur

në fund të gotës

Livadheve të bardha

të dimrave tanë.

 

 

ILUZION

 

Në botën time

detit i mjaftoi

një pikë loti

që të përmbytet

Unë u bëra re

qiellin ta mbrojë nga toka

Me të dy duart

zhvarrosa Parajsën.

 

SHIRAVE TË VJETËR

 

Prapë nuk ia dole të më djersitësh

duart e së njëjtës erë

të tërhoqën nga fundi

Edhe kësaj radhe u nise

pa e ditur se për ku

Shirave të vjetër t’i numërosh

orët që nuk kthehen më

Pa të shkuar në mend

se kurdoherë

mund të ishte e fundit.

ARRËTHYESIT

 

Ne jemi trupa

të ngjizur nga dy duhama

gjatë një nate të epshme

Që nga dita e parë e ardhjes

fletëve të ujit ecim

pikave të shiut u marrim erë

Dielli na spërkat

me pika të grisura drite

Me imtësira mbushim ditët

emrat tanë i gjejmë

faqeve të palexuara të librave.

 

ZONJA NGA BANAKU

 

Shtirej sikur ishte e dashuruar

por nuk ishte

Askujt nuk donte t’i thoshte

se vuante për sytë që kishte parë

në fytyrën e një burri

Një mëngjes të përgjumur

kohës ia lëshoi dorën

hapave të tij u shkoi nga pas

pa e ditur se në cilën derë duhet trokitur

I mjaftonte

ta puthte hijen e tij

në flokët e saj.

Paturpësisht.

Love in war time by Jeton Kelmendi

Posted on May 28, 2024 by - ARTICLE

Jeton Kelmendi, Belgium/Kosovo

LOVE IN WAR TIME

Sometimes I want them to happen
These things
Differently
For example, a heavy fog fell on me,
And a border was easily
Crossed —
To pass there first of all
Where a few months ago
I saw a girl
With curly hair,
Only saw her —
And to dream later on, while
Falling in love.

At the end
It is war and we don’t
know the future
Every day fighting with death
These stories that
Someone or whomever
Fell for freedom,
Or other news,
Such as the enemy
Was destroyed,
These are daily routines.
Perhaps
To share with someone

That he desires love
During war time,
Someone will think you are stupid
But even in the fiercest fights
A soldier will never stop thinking about love
I have seen it in myself.

In time of war
God knows
How the end will come,
Perhaps
No time has space for love —
Time tolls,
But what if everyone planted
Death
Who would harvest
Love?

A poet thinks
that the greatest loves
Are born in war time.
Perhaps,
Perhaps — exceeding the imagination
Of a bible story,
Or
Even the most illustrated stories
Of Lorca and Hemingway.
Simply
Love is another war,

It’s an infinite war
Even the longest war
Longer than any other.
But weapons are
Something else:
Heart, Soul and Sex.

I came for myself
And went
Right to the center of stage.
There is war.
Are you looking at it, day by day
Life is becoming even more boring:
This is how it started
My mind confused me,
And with happiness we were ready
For a little more love.

Is this a dream or anti-dream;
Not sure
If someone will ask,
Today —
But, surprisingly,
It happened.
99 times, I have been able to die
All 99.
Without war,
How can love begin ?

It cannot be imagined.
There is love, and war.

Late night
The moon has forgotten
To come outside,
A soldier returns, departs
For other front lines;
When there is love during war time
War continues…
This is a soldier of a soldier.


November 1999, sometime in the War of Kosovo.

Born in the city of Peja, Kosovo Jeton Kelmendi is a poet, player, publicist, translator, publisher, university professor, academic, and active member of the European Academy of Science and Arts in Salzburg Austria. He has published 11 poetry books, 12 books in sciences politics and he has translated 70 books. He is the most translated albanian poet.

 

DASHURI Në KOHË LUFTE

Nganjëherë dua të ndodhin
Krejt gjërat
Ndryshe
Për shembull, me ra mjegulla e dendur,
Sa të kalohet më lehtë
Kufiri,
Të kalohet atypari
Ku disa muaj më parë
Kam parë një vajzë
Kaçurrele,
Së paku ta shoh me sy
E ta ëndërroj pastaj
Duke bërë dashuri.

Fundja
Luftë është dhe luftës
Nuk i dihet:
Përditë duke e mundur vdekjen
Ngjarje të tilla
Se filani e fisteku
Ranë për liri,
Apo edhe lajme tjera,
Si p.sh. armikut iu asgjësuan
Kaq e kaq…
Këto pra janë përditshmëri.
Ndoshta
T’i thuash dikujt
Se në kohë lufte dëshiron
Dashuri,
Dikush të merr për të marrë,
Por edhe në më të përgjakshmet
Luftëra,
Ushtari mendjen s’e heq prej dashurisë
Atë kohë vetë e kam parë.

Kohë lufte është
Zoti e di
Si do t’i vijë fundi,
Ndoshta
As kohë s’ka më për dashuri,
Koha e bën të veten
Por, sikur të gjithë të mbjellin
Vdekjen,
Kush do ta korrte
Dashurinë.

Poeti mendon
Se dashuritë më të mëdha
Lindin në kohë luftërash,
Ndoshta,
Ndoshta tejkalojnë përmasat
E një rrëfimi biblik,
Ose
Edhe historitë më fantastike
Të Lorkës dhe Heminguejit,
Thjesht
Dashuria është një luftë tjetër,
Më e përjetshmja luftë,
Më e gjatë
Se çdo luftë tjetër,
Por armët janë
Tjera:
Zemra, Shpirti dhe Seksi.

I dola vetes dore
Dhe vajta
Mu te kryepersonazhi.
Luftë është
A po e sheh dita-ditës
Jeta po bëhet më e mërzitshme:
Kështu disi
Më ka rrapllua mendja,
Teksa
Me qejf të madh po bëheshim gati
Për pak dashuri.

ëndërr apo zhgjëndërr,
As sot
S’jam i sigurt nëse më pyet
Dikush,
Por, një çudi e madhe
Pat ndodhur
99 herë kam mundur të vdes
99-ën.
Pa luftuar,
Si fillon koha e dashurisë
As që merret me mend,
Haj dashuria bre, he lufta.

Natë e vonë
Dhe Hëna sikur ka harruar
Të dalë,
Kthehet ushtari, niset
Betejave të reja.

Njëmend është dashuri në kohë lufte,
Lufta vazhdon…
He ushtar ushtari.

Nëntor 1999, diku gjatë luftës në Kosovë.

 

I lindur në qytetin e Pejës, Kosova Jeton Kelmendi është poet, dramaturg, publicist, përkthyes, botues, profesor universitar, akademik dhe anëtar aktiv i Akademisë Evropiane të Shkencave dhe Arteve në Salzburg Austri. Ka botuar 11 libra me poezi, 12 libra nga fusha e politikës dhe ka përkthyer 70 libra. Ai është poeti shqiptar më i përkthyer.

Dimitris P. Kraniotis Vice-President of IWA BOGDANI

Posted on May 28, 2024 by - BOARD, MEMBERS

 Dimitris P. Kraniotis

Vice-President of International Writters Associacion GREECE

Dimitris P. Kraniotis was born in 15 July 1966 in Larissa Prefecture in central Greece and he originates from Stomio (Larissa) where he grew up. He studied Medicine at the Aristotle University of Thessaloniki (Greece). He lives in Larissa (Greece) and works as a medical doctor (Internal Medicine Specialist with MSc in the Medical School of the University of Thessaly).

He is the author of 10 poetry books in 7 languages in Greece and abroad: “Traces” (in Greek, Greece 1985), “Clay Faces” (in Greek, Greece 1992), “Fictitious Line” (in Greek, English and French, Greece 2005, “Dunes” (in French and Romanian, Romania 2007), “Endogram” (in Greek, Greece 2010), “Edda” (in French and Romanian, Romania 2010), “Illusions” (in Albanian, Romania 2010), “Leaves Vowels” (in Italian, Italy 2017), “Tie of Public Decency” (in Greek, Greece 2018) and “Minus one” (in Spanish, Spain 2022). Also he is the Editor-in-chief of the international anthology in English “World Poetry 2011” (205 poets from 65 countries).     

He has won many international awards for his poetry which has been translated in 36 languages and published in anthologies & magazines in many countries. He has been invited and participated in several important International Poetry Festivals around the World such as Medellin (Colombia), Shanghai (China), Dubai (UAE), Boao (China), Havana (Cuba), Struga (North Macedonia), Granada (Nicaragua), Romania, USA, Czechia, Tunisia, Serbia, Spain, Bulgaria, Albania, India, Mexico, Honduras, Morocco, El Salvador, Argentina, etc.

He is Doctor of Literature (Litt.D.) by the World Academy of Arts and Culture (WAAC), the Latin American Academy of Modern Literature (Mexico) and the Association of Writers and Artists of the Orb (AEADO, Peru), Academician in Italy (Academy Tiberina of Rome, International Academy of Micenei, Academy of Sicily, International Academy Leopold Sedar Senghor, Academy of WikiPoesia), Academician (Fellow) of the International Academy of Ethics (India), Academician of the International Academy of Literature, Art & Communication LIK (Ukraine) and the World Academy of Culture and Literature AMCL (Brazil), Doctor of Arts in Poetry by the International Art Academy (Greece), President Emeritus of the World Congress of Poets (UPLI), President of the 22nd World Congress of Poets (Greece 2011), President of the World Poets Society (W.P.S.), Director of the Mediterranean Poetry Festival (Larissa, Greece) & Chairman of the Writers for Peace Committee of PEN Greece.

He is President of  CIESART Greece and Vice President of the World Advisory Council of the International Chamber of Writers & Artists (CIESART, Spain), President of the CCI Utopia Poetical Universal (Mexico) in Greece, First Governor and Senator of the World Union of Poets (Italy), World Honorary President of the World Hispanic Union of Writers (UHE, Peru), Director Emeritus of the United Poets Laureate International (UPLI), Ambassador of the Movement “Poets of the World” (Chile) in Greece, Ambassador of the Naaji Naaman Foundation for Gratis Culture (Lebanon), National Director for Greece of the International Forum for the Literature and Culture of Peace (IFLAC, Israel), Global Honorary Advisor of the Federation of World Cultural and Art Society (FOWCAAS, Singapore), Universal Peace Ambassador by the Universal Ambassador Peace Circle (France & Switzerland), Administrator General in Greece of the World Institute for Peace (Nigeria), Peace Ambassador of the WorldWide Peace Organization (Argentina), Chief Representative in Greece of the World Nation Writers’ Union (Kazakhstan), International Ambassador of Peace of the World Literary Forum for Peace and Human Rights (Bhutan) and Vice-President of the Thessaly Association of Letters and Arts (Greece).

He was Professor of the Department of Nursing of the University of Thessaly (former TEI of Larissa) in Greece, Vice-President of the United Poets Laureate International (UPLI), Vice President of the Gandhian Global Harmony Association (GGHA, Russia-India), National Chairman of the Mother Teresa International Foundation (India) in Greece, Vice-President of the Larissa Medical Association (Greece), Vice-President of the Larissa Union of Poets and Writers (Greece) and Editorial Director of the Greek medical magazine “Hippocrates”.

Also he is a member of the World Poetry Movement (WPM), Poets of the Planet (PoP), International Writers Association (IWA), PEN Greece, Hellenic Literary Society (EEL), National Society of Greek Literary Writers (EEEL), Hellenic Society of Physicians Writers, etc.

His official website: https://www.dimitriskraniotis.com/       

 

Poems by Herzl Hakak

Posted on May 2, 2024 by - ARTICLE

Herzl Hakak Three poems

 

Till Anguish, Till Kinship

by Herzl Hakak

Translation  Schulamith Chava Halevy

 

Women dream with open eyes

with nails extract love from

blind earth

 

There is a suppressed cry in the world, which ignites deserts

which shrouds thirsty eyelids with pain

wet and deaf

 

It is you, naked upon brown grass

green with beauty whispering

your flame spreads, conquers

worlds and climates

 

There is a door-to-door whisper in the world, yearning

without respite, sex aching with moisture

beloveds abandoned to sorrow

dreaming of identity, of kinship

 

 

When Everything was a Child

Poem by Herzl Hakak

Translated by Schulamith Chava Halevy

 

People wander in the streets.  Try to rend

sleep.  Mend life in their being. All ready

shirts laundered.  Something in the vantage point

from which their life-story was written

starts to beat.  Touches a line.

Perhaps I am with them.

Perhaps this is the story of a People.

 

When everything was a child, perhaps he had dreams

intended to fulfil, and parts to erase.   When the mature

teller materialized, the mountain was smoking.  It was hard to breathe

in the heat of the torches.  The lengthy purification.  I sought there

parts of me that threatened to disappear.  Breaths from my

past.  I wandered with them perhaps to hold,

as if seeking in them

another whole. Beyond the fragmentary. The incidental.

 

Now I come before them, before their libraries

The stars drained of their strength

in the world, bereft of heaven.

How did their skies turn into ice-water

their yearned-for fields to strangers?

The returning boy is looking for me now and I

Need and bleed.  With them, stained. Their heart is no longer

turned to me

as they go.

 

There is a teller among them who binds pages into a book.  In the bushes

A child prays to me.  What kind of poetry do you wish?

My life is torn along the

seamline.

 

My Mother’s Magic

By Herzl Hakak

Translation by Schulamith C. Halevy

 

She has nothing but her life.

Seeds of light embedded between rows

Singular enchantment

Ours are lives she knew to shape

as if from flour.  As though everything was ground

grain by grain

in the millstone

 

While all the women sat upon stone steps

toying with their fans

glancing in any direction

they beheld a reticent glow upon her forehead

My mother kneaded her life, and ours

never losing sight nor sorrow of the maiden field

 

Four poems by Balfour Hakak

Posted on April 20, 2024 by - ARTICLE

Four poems / Balfour Hakak

A scroll of Lineage —

Poem by Balfour Hakak.

Translation from the Hebrew by Schulamith Chava Halevy

 

My grandfather
received from his father a parchment
a scroll of lineage
and his father received from his
and his father received from his
father from father
back to the elders of the
great Assembly

 

But when my father departed in his immaculate gown
when he ascended to his great ancestral land
the scroll blew into sighs
the scroll blew in the wind
names aflame
letters afly

 

Ever since
lost still in the tempestuous storm
I seek after my trampled scroll
in the light of day
in the twilight of sorcery

 

Indeed, I must create
starting now
a scroll of lineage
— a new scroll
One that begins with
me.

 

 

THE SIGHT OF THE HEART

Balfour Hakak

 

Ever since you arose in my thought
You have been saying to me from a distance:
Your face is the face of a seraph
And you are one of the riders in the Chariot

 

We loved together in aimless motion
We lived together in a place of punishment
Those who go there are entwined, their soul goes out
Those who go there do not return.

 

Blue rivers then were of fire
You were a queen in beauty
I was a king in majesty
And we both loved according to the word.

 

Never forget:
We ascended from all the abysses and the breakings
We saw much happiness, also pain,
But we were on the highest height of all:
We had sight of the heart.

 

Translation: Esther Cameron

 

Her Ebbing Storm

 

Poem by Balfour Hakak.
Translation from the Hebrew by Schulamith Chava Halevy

 

I watched her ebbing storm
surrounded by every adjuration of the Covenant
oaths and vows carved into her living flesh
peeling from my flesh,
detaching, departing
eyes veiled in tremor,
awesome majesty
Her freedom is no more.

 

Her burning frock she left me,
all my sheets of poems
are hers
— a keepsake.

 

Her attire is of qualm
disappearing into the distance
she is quiet now, silent.
Who might comprehend
the depth of her torment.

 

Light from the Sea of Death

Balfour Hakak
Translation from Hebrew ©  Schulamith C. Halevy

 

At the Dead Sea I lay on the seaside bed
taking refuge in the forgetting of memories
I said: let me forget for a moment

all that had transpired
let me consign to oblivion all my toil and legacy.

Then from the sea came towards me a man
who sleeps on the sea of mirrors.
who floats on the water adrift in glow.
his flesh flashing from salt, of water-glow
his blood flashing sevenfold.

 

Holding in his hand an almond staff
he carves into its bark
mark upon mark.
White and sacred letters he diligently
carves, white symbols in the staff of
signs.

 

And the man is precious to me and beloved
And the man who rose from the sea
is my grandfather.

 

The sea is like a pure blue length of cloth
a prayer shawl.  A cloth of trembling ripples.
He passes to me the staff from the Sea of Death
his white face storming in fog
his face dripping light from the Sea of Death
light bestowed upon my living hand.

 

Would that the staff become a torch£
of light in my life
that I be fruitful in the land
that I confer it upon my sons.