Poezia dhe jeta në “Dritëhijet e jetës” nga Adem

Shkreli

Nga Prof. Jeton Kelmendi PhD

Poezia është streha ku mendimet më të thella dhe emocionet më të fuqishme gjejnë shprehjen e tyre. Në librin e tij me poezi, “Dritëhijet e jetës”, autori Adem Shkreli na fton në një udhëtim të veçantë përmes valëve dhe stuhiakeve të jetës njerëzore. Ky libër është një përmbledhje e poezive që prekin thellësitë e shpirtit dhe na sjellin në vëmendje kompleksitetin e përvojave që përbëjnë ekzistencën tonë. Libri me poezi “Dritëhijet e Jetës” i poetit Adem Shkreli është një vepër interesante që mbledh një pasuri të rrallë të krijimtarisë së tij nga dorëshkrimet e vjetra, të shkruara midis viteve 1957 – 2003, përgjatë punës së tij dhe nëpër shumë vende e qytete të ndryshme. Kjo përmbledhje na ofron një pasqyrë autentike të evoluimit të mendimit dhe ndjeshmërisë poetike të Shkrelit, duke e ruajtur të pacënuar frymën e kohës kur janë shkruar këto poezi. Ajo përbën një testament të çmuar jo vetëm për dashamirësit e poezisë, por edhe për studiuesit e gjuhës dhe kulturës shqiptare. Me një gjuhë të gjallë dhe të thjeshtë, por gjithmonë të përpunuar dhe të mbushur me ndjenjë, Shkreli shfaq mjeshtërinë e tij në përshkrimin e jetës njerëzore dhe sfidave të saj. Secila poezi përçon ndjenjën e kohës kur është shkruar, duke na përcjellur përmes dekadave të ndryshme, duke ruajtur autenticitetin dhe koherencën e stilit dhe gjuhës që ai ka përdorur në momente të caktuara të jetës së tij.  Ky libër, që përmbledh më shumë se katër dekada krijimtari, është një dëshmi e përkushtimit të Shkrelit ndaj artit të fjalës, por edhe ndaj një realiteti shpirtëror dhe historik që ka ndryshuar me kohën. Vargjet e tij janë të thurura me ndjeshmëri të hollë, të ndikuara nga përjetimet personale, ngjarjet historike dhe ndryshimet shoqërore që kanë prekur jetën e tij dhe të popullit të tij. Në secilën poezi ndihet një forcë e veçantë, një zë që reziston ndaj stuhive të kohës dhe kërkon të gjejë kuptimin në trazirat e brendshme dhe të jashtme të botës. “Dritëhijet e Jetës” nuk është thjesht një përmbledhje poezish, por një dëshmi e një udhëtimi të gjatë krijues, ku Shkreli ruan origjinalitetin dhe koherencën stilistike të veprave të tij të hershme, pa e ndryshuar natyrën e tyre në procesin e përmbledhjes. Përmes kësaj vepre, lexuesit kanë mundësinë të ndiejnë freskinë dhe emocionin që autori ka derdhur në vargjet e tij, duke ruajtur të gjallë frymën dhe gjuhën e periudhave në të cilat janë shkruar. Kjo përmbledhje autentike na sjell një kujtesë të rëndësishme të ndikimit të fortë që koha, vendi dhe përvojat personale kanë në formësimin e një krijimtarie të veçantë letrare. Përmes saj, ne mund të shohim jo vetëm stuhitë që autori ka përjetuar, por edhe mënyrën sesi ai ka zgjedhur t’i përballojë dhe t’i shprehë ato përmes vargut poetik. Është për keqardhje që autori nuk është në mesin tonë, tani që po e botojmë ketë libër poetic. Poeti Adem Shkreli, përsa ishte gjallë sikur e harroj vetën dhe kujdeej për botimet e Azem Shkrelit i cili ishte vëllai i tij. Këto poezi i ka mbledhur dhe radhitur nga dorëshkrimet zonja e e tij, Serbeze Shkreli, të cilës i shoprehim faleminderime.

Nga aspekti përmbajtësor poezitë e Shkrelit janë të gjalla, plot ritëm dhe të mbushura me ndjenja të thella.

Përmes një gjuhe të thjeshtë, por të fuqishme, ai arrin të përshkruajë momente të dhimbshme, gëzime të papritura dhe sfida që njeriu përballet gjatë jetës së tij. Titulli “Dritëhijet e Jetës” përçon menjëherë idenë e luftës me vështirësitë dhe përplasjet e vazhdueshme të realitetit, por gjithashtu na kujton se, pas çdo stuhie, gjithmonë vjen një qetësi e re, një dritë që shfaqet pas mjegullës. Çdo poezi në këtë përmbledhje është si një fragment i një rrëfimi më të madh, që përfshin pasionet, ndjenjat dhe reflektimet e autorit mbi jetën dhe njerëzimin. Stuhitë që përshkruhen në këto vargje nuk janë vetëm ato që vijnë nga jashtë, por edhe ato të brendshme, që burojnë nga shqetësimet dhe përplasjet emocionale të qenies. Autori me mjeshtëri i përshkruan këto përvoja, duke krijuar një relacion të thellë me lexuesin. Në këtë libër, lexuesi nuk është vetëm një vëzhgues pasiv i stuhive të tjerëve; ai bëhet një pjesë e tyre, duke ndier çdo furi dhe qetësi që ndjek pas. Poezia e Shkrelit është një pasqyrë ku mund të shohim pjesë të vetvetes, frikërat dhe shpresat tona. Dhe pikërisht në këtë aftësi të tij për të komunikuar ndjenjat më të thella qëndron forca e këtij libri. “Stuhitë e Jetës” është një libër që nuk mund të lihet lehtë mënjanë. Ai të tërheq brenda, të mbështjell me valët e tij dhe të lë të mendosh për fuqinë e jetës dhe për betejat që çdonjëri prej nesh duhet të përballet.